|
|
Hoe zag Bettelheim Het Gekwetste Kind?
Bettelheim legt het begrip identificatie met de agressor uit en
het ontstaan van delinquent gedrag.
Psychopatisch gedrag, de voornaamste bron van vernietiging onder
de mensheid, komt voort uit in de kindertijd ondergaan geweld en het daaraan
verbonden lijden en onverwerkt verdriet. Het eens machteloze verwonde
kind wordt de volwassene die zich misdraagt.
Om dit ten volle te beseffen, moeten we begrijpen dat vele vormen van
kindermishandeling het kind als het ware voorbestemmen om delinquent
gedrag te gaan vertonen. Dit geldt vooral voor fysiek geweld, seksueel
misbruik en ernstige emotionele mishandeling.
De psychiater Bruno Bettelheim heeft een naam voor dit proces bedacht.
Hij noemde het 'identificatie met de agressor'. Seksueel, fysiek
en emotioneel geweld zijn voor het kind zo angstaanjagend dat hij tijdens
de mishandelingen niet in zijn eigen zelf kan blijven. Om zijn pijn te
overleven, verliest het kind alle besef van zijn eigen identiteit en identificeert
zich in plaats daarvan met de mishandelaar.
Bettelheim heeft zijn onderzoeken voornamelijk onder overlevenden van
Duitse concentratiekampen uitgevoerd.
Erger nog is het gesteld met de mensen die seksdelicten begaan.
Vrijwel altijd zijn zij zelf als kind seksueel misbruikt. Wanneer zij
op hun beurt kinderen gaan molesteren, herhalen ze het misbruik dat ze
in hun eigen kindertijd hebben moeten ondergaan.
Hoewel het meeste delinquente gedrag wortelt in de vroege jeugd, is
het toch niet altijd een gevolg van mishandeling. Sommige delinquenten
zijn door hun ouders 'bedorven' door een toegeeflijke inschikkelijke
opvoeding, zodat ze het idee hebben gekregen aan anderen superieur te
zijn. Dergelijke verwende kinderen gaan geloven dat ze recht hebben op
een speciale behandeling van iedereen en dat ze nooit iets fout kunnen
doen. Ze raken alle gevoel voor verantwoordelijkheid kwijt en zijn ervan
overtuigd dat hun problemen altijd aan iemand anders te wijten zijn. (Bradshaw
: p.27 ,28).
|